مقايسه تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تاکننده و عضلات باز کننده مفصل آرنج در افراد مبتدي : پایان نامه کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی

هر دانشجویی که در مقطع تحصیلات تکمیلی، که شامل دوره های کارشناسی ارشد و دکتری است، مشغول به تحصیل باشد، بعد از اینکه تمام واحد های درسی تعیین شده را گذراند، موظف است برای تمام کردن دورۀ خود رساله و یا پایان نامه ای بنویسد و طی مراسمی رسمی که از قبل برنامه ریزی شده است، از آن دفاع کند و نمرۀ قبولی بگیرد. نوشتن پایان نامه برای دانشجوی کارشناسی ارشد تقریباً اولین تجربۀ علمی و پژوهشی جدی و روشمند است و دانشجو با نوشتن پایان نامه در واقع راه را برای پژوهش های بعدی اش هموار می کند. همۀ ما می دانیم که نوشتن یک پایان نامۀ خوب و دفاع کردن از آن آرزو و خواستۀ قلبی هر دانشجویی است، ولی شرایط موجود سبب شده است که متاسفانه هر روز از تعداد پایان نامه های کم نقص و خوب و استاندارد کاسته شود. همان طور که می دانید پایان نامه یا رساله نوعی پژوهش دانشگاهی است و بنابراین باید از بیشتر قواعدی که در حوزۀ پژوهش ها و تحقیقات آکادمیک وجود دارد پیروی کند و بتواند پیام خود را به گونه ای که رسا، علمی، مستدل و منطقی باشد، به مخاطبانش برساند. در همین راستا ما سعی کردیم پایان نامه های کارشناسی ارشد برتر از دانشگاه های معتبر کشور را برای کمک در نگارش پایان نامه به شما معرفی نماییم .در این قسمت پایان نامه ای با موضوع ” مقايسه تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تاکننده و عضلات باز کننده مفصل آرنج در افراد مبتدي ” برای شما دانشجویان ورزشکار و ورزش دوست عزیز تهیه شده است. همچنین با خواندن چکیده و فهرست می توانید با ساختار و بار علمی پایان نامه بیشتر آشنا شوید. این پایان نامه ها با دقت و وسواس خاصی توسط تیم دیجی لود تهیه و ارائه شده است تا شما دانشجویان گرامی با خیال آسوده از آنها بهره ببرید.

چکیده مقايسه تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تاکننده و عضلات باز کننده مفصل آرنج در افراد مبتدي:

هدف از مطالعه حاضر مقايسه تاثير ۸ هفته تمرين مقاومتي يک طرفه و دوطرفه بر قدرت عضلات تاکننده و باز کننده مفصل آرنج در افراد مبتدي بود. بيست فرد مبتدي به طور تصادفي در دو گروه تجربي يک (ميانگين و انحراف معيار: سن ۱۷/۳± ۱/۱۸ سال، قد ۹۷/.± ۷۴/۱ متر، وزن ۳۲/۸±۳/۶۲ کيلوگرم ) و گروه تجربي دو (ميانگين و انحراف معيار: سن ۲۹/۴± ۵/۱۸ سال، قد ۶۸/.± ۷۶/۱ متر، وزن ۷۸/۱۷±۸/۶۵ کيلوگرم) قرار گرفتند.

گروه تجربي يک و دو، به ترتيب، تمرينات مقاومتي دو طرفه و يک طرفه را هفته اي سه جلسه به مدت هشت هفته انجام دادند. قدرت عضلات تاکننده و باز کننده مفصل آرنج قبل و بعد از هشت هفته تمرين به طور غير مستقيم از طريق آزمون يک تکرار بيشينه اندازه گيري شد.

براي مقايسه اطلاعات پيش آزمون و پس آزمون بين دو گروه تجربي از t مستقل استفاده شد. نتايج نشان دادکه هشت هفته تمرينات مقاومتي دو طرفه در گروه تجربي يک درمقايسه با تمرينات مقاومتي يک طرفه گروه تجربي دو سبب افزايش بيشتر قدرت عضلات تاکننده مفصل آرنج مي شود.

همچنين تمرينات مقاومتي يک طرفه و دو طرفه سبب افزايش برابر قدرت عضلات باز کننده مفصل آرنج مي شود. از يافته هاي اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت که تمرينات مقاومتي دوطرفه درمقايسه با تمرينات مقاومتي يک طرفه باعث افزايش بيشتري در قدرت عضلات تاکننده مفصل آرنج پس از هشت مقاومتي هفته تمرين مي شود.

واژگان کليدي: تمرين مقاومتي يک طرفه، تمرين مقاومتي دو طرفه، قدرت عضلاني، عضلات تاکننده مفصل آرنج، عضلات بازکننده مفصل آرنج

اهداف تحقيق

۱-۴-۱- اهداف کلي

هدف کلي اين تحقيق مقايسه تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تا کننده و عضلات باز کننده مفصل آرنج مي باشد.

۱-۴-۲- اهداف فرعي

۱- مقايسه تاثير هشت هفته تمرينات مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تا کننده آرنج

۲- مقايسه تاثير هشت هفته تمرينات مقاومتي يک طرفه و دوطرفه بر قدرت عضلات باز کننده آرنج

فرضيه هاي تحقيق

۱- تفاوتي بين قدرت عضلات تا کننده مفصل آرنج در آزمون فلکشن يک طرفه با دمبل وجود ندارد.

۲- تفاوتي بين قدرت عضلات تا کننده مفصل آرنج در آزمون فلکشن جفتي با هالتر وجود ندارد.

۳- تفاوتي بين قدرت عضلات باز کننده مفصل آرنج در آزمون اکستنشن يک طرفه با دمبل وجود ندارد.

۴- تفاوتي بين قدرت عضلات باز کننده مفصل آرنج در آزمون اکستنشن جفتي با هالتر وجود ندارد.

پيش فرض هاي تحقيق

۱) آزمودني ها بيماري قلبي عروقي، فشار خون، چربي يا قند خون نداشته و از سلامت جسمي و روحي برخوردار بودند.

۲) شرايط اجراي آزمون براي کليه آزمودني ها يکسان بود.

۳) آزمودني ها با ميل و رغبت و انگيزش در آزمون ها و مراحل تحقيق شرکت کردند.

۴) آزمودني ها حداکثر سعي و تلاش خود را در انجام تمرينات به کار گرفتند.

محدوديت هاي تحقيق

۱-۷-۱- محدوديت هاي محقق خواسته

۱) فعاليت: آزمودني ها افراد مبتدي بودند که سابقه تمرين مقاومتي نداشتند.

۲) سن آزمودني ها: تمام آزمودني ها در دامنه سني ۲۶-۱۵ سال قرار داشتند.

۳) سلامتي: همه آزمودني ها از نظر جسماني و رواني تندرست بودند و سابقه هيچ گونه بيماري نداشتند.

۴) جنسيت: همه آزمودني ها مرد بودند.

۵) زمان تمرين: همه آزمودني ها در زمان مشخص از روز تمرين هاي مورد نظر را اجرا کردند.

۱-۷-۲- محدوديت هاي اجتناب ناپذير

۱) سطح انگيزش و شرايط روحي و رواني آزمودني ها در هر جلسه تمرين تا حدي غير قابل کنترل بود.

۲) ميزان استراحت و فعاليت هاي روزانه و تغذيه آزمودني ها به طور کامل در طول دور تمرين قابل کنترل نبود.

ضرورت و اهميت تحقيق

کارشناسان سلامت عمومي عمدتا بر تمرين يکنواخت و دقيق هوازي و افزايش فعاليت بدني که آمادگي قلبي، عروقي را افزايش مي دهد و در ترکيب بدن موثر مي باشد متمرکز مي شوند. با اين حال تحقيقات نشان
مي دهند که تمرين مقاومتي تاثير زيادي در سيستم عضلاني و اسکلتي، مشارکت هايي در حفظ توانايي هاي عملکردي، جلوگيري از پوکي استخوان يا استئوپروز، کاهش بافت عضله يا سارکوپينه، کمر درد و اختلال هاي ديگر دارد. بيشتر تحقيقات اخير نشان مي دهند که تمرين مقاومتي مي تواند اثر مثبتي بر عوامل خطر مثل مقاومت انسوليني، ميزان متابوليسم پايه، متابوليسم گلوکز ، فشار خون، چربي بدن و زمان انتقال معدي- روده اي که با ديابت همراه است، بيماري هاي قلبي و سرطان داشته باشد. تحقيقات همچنين نشان مي دهند که همه مزاياي تمرين مقاومتي احتمالا در دو جلسه تمريني 20-15 دقيقه اي در هفته حاصل مي شود. همراه با تمرين يکنواخت و دقيق هوازي، تمرين مقاومتي مي تواند يک جزء اصلي برنامه هاي افزايش سلامت عمومي باشد (29). همچنين اين تمرينات سبب افزايش قدرت و توان عضلاني، کنترل وزن، افزايش تراکم استخوان، جلوگيري و کنترل محدود کننده هاي سلامت مثل ديابت، بيماري قلبي و آرتريت، کنترل درد، بهبود تحرک و تعادل ، بهبود قامت، کاهش خطر آسيب، افزايش عملکرد بهينه در فعاليت هاي روزمره بدن، کاهش چربي بدن، افزايش نسبت عضله به چربي بدن، افزايش متابوليسم پايه، بهبود الگوي خواب، افزايش اعتماد به نفس مي شوند (26). تمرينات مقاومتي براي افراد کم تحرک، سالخوردگان و بيماران قلبي از سوي کالج آمريکايي طب ورزشي، انجمن قلب آمريکا، انجمن آمريکايي توان بخشي قلبي و تنفسي ارائه شده است. اين موسسات تمرينات مقاومتي منظم را از اجزاء مهم برنامه هاي آمادگي جسماني مرتبط با تندرستي تلقي کرده اند. تمرينات مقاومتي براي ورزشکاران رقابتي با هدف بهينه سازي قدرت و هيپرتروفي عضلاني متمرکز مي شود. در مقابل تمرين مقاومتي براي سالخوردگان و افراد ميانسال حفظ و (در صورت امکان افزايش)توده عضله، استخوان، قدرت و استقامت عضلاني متمرکز شده است تا سلامت عمومي و سطح نيمرخ آمادگي جسماني را افزايش دهد (9).

کودکان و نوجوانان مي توانند با رعايت اصول ايمني با کمترين احتمال آسيب پذيري تمرينات مقاومتي را براي افزايش قدرت و توده عضلاني انجام دهند (10). تمرينات مقاومتي از اجزاي کليدي تمرين هاي ورزشکاران مي باشند که فشار قابل توجه اي بر سيستم عضلاني اسکلتي اعمال مي کنند و براي افزايش قدرت، جلوگيري از آسيب، بهبود مهارتهاي حرکتي در ورزشکاران استفاده مي شوند. تمرينات مقاومتي همچنين از اجزاي آمادگي ورزشکاران در ورزشهاي تيمي مي باشند و افزايش قدرت و توان ناشي از اين تمرينات سبب بهبود عملکرد ورزشکاران مي شود. باتوجه به اينکه تمرينات مقاومتي در بين مردم عادي به ويژه جوانان رونق بسيار يافته است و ورزشکاران هم براي دوره هاي آمادگي از شيوه تمريني استفاده مي کنند و هم چنين از اين تمرينات در
برنامه هاي بازتواني ورزشکاران آسيب ديده استفاده مي شود و افزون بر اين به عنوان يک روش تمريني مهم براي سلامت نيز شناخته شده است و با توجه به ضرورت توصيه ورزشکاران به انجام نوع تمرين مقاومتي ويژه مطابق با رشته ورزشي و جهت کمک به افزايش سلامت عمومي جوامع و ياري مربيان، کارشناسان ورزشي و ورزشکاران در ارائه يک روش تمريني مناسب که اثر بخشي بهتري داشته باشد و با توجه به نبود تحقيقات در اين زمينه هدف ما بررسي مقايسه تاثير يک دوره تمرين مقاومتي يک طرفه و دو طرفه بر توسعه قدرت عضلات تا کننده و عضلات باز کننده مفصل آرنج مي باشد.